عبودیت خدا(پایگاه نشرمعارف اسلامی )

بسمه تعالی

نکاتی از فضائل امام‌علی(ع) 

پیامبراعظم(ص)، علی(ع) را در سن شش سالگی از ابوطالب گرفت و به خانه خود آورد و شخصاًً به پرورش وی پرداخت. علی(ع) از آن روز پیوسته سایه‌وار ملازم پیغمبر اکرم(ص) بود و آخرین ساعتی که از آن حضرت جدا شد، موقعی بود که جسد مطهرش را به خاک سپرد.علی(ع) اولین نمونه کاملی است که از مکتب تعلیم و تربیت پیغمبر اکرم(ص) بیرون آمد و اول کسی است که به آن حضرت ایمان آورد، چنانکه آخرین کسی است که از وی جدا شد.علی(ع) در مهم‌ترین جنگ‌های اسلامی شرکت داشت و در همه میدان‌های خونین جنگ یکه‌تاز مسلمانان و کلید پیروزی بود و با اینکه بارها بزرگان صحابه در جنگ‌ها از دشمن فرار می‌کردند، وی هرگز پشت به دشمن نکرد و هیچ حریفی از زخم شمشیر وی جان به در نبرد. با این حال شجاعت بی‌نظیر وی که ضرب‌المثل بود توأم با دلسوزی و مهربانی بود. هیچ‌گاه حریفان زخمی را نمی‌کشت و فراریان را تعقیب نمی‌کرد.علی(ع) به شهادت سخنرانی‌ها و کلمات قصار و بیاناتی که از وی به یادگار مانده در میان مسلمانان آشناترین فرد به مقاصد عالیه قرآن است که معارف اعتقادی و عملی اسلام را به نحوی که شاید و باید دریافته است و صحت حدیث شریف نبوی: «انا مدینه العلم و علی بابها» را به ثبوت رسانیده و این علم را با عمل توأم کرده است.علی(ع) در عفت، زهد و تقوای دینی نظیر و همانندی نداشت و برای معاش روزانه خود کار می‌کرد و به‌ویژه به فلاحت علاقه فراوان داشت، زمین‌های بایر را آباد می‌کرد و قنوات احداث می‌کرد و درخت می‌کاشت و هرجا را که آباد می‌کرد، وقف می‌کرد یا می‌فروخت و میان فقرا تقسیم می‌کرد و خود مانند یکی از فقرا با کمال زهد و قناعت زندگی می‌کرد. عدالت آن حضرت چنان بود که در اجرای احکام خدا و احیای حقوق مردم هرگز استثنا قائل نمی‌شد و شخصاًً در کوچه و بازار گردش می‌کرد و مردم را به رعایت قوانین اسلام وامی‌داشت                      .

رضا قارزی